چه غمگین... هنوز می‌توان از مرگ نوشت و اشک نریخت

چه غمگین... هنوز می‌توان از مرگ نوشت و اشک نریخت

بادبادک‌های من

دیگر خیال پرواز ندارند

فقط چند روز دیگر زنده می‌مانند

...

چه غمگین

هنوز می‌توان از مرگ نوشت و اشک نریخت

...

گلدان‌ها سبز می‌مانند

وقتی مهمان دستان مهربان تو باشند

وقتی هر روز نام تو را زمزمه می‌کنند

ولی قلب‌هایشان

مثل قلب من

من

پرنده‌ی تنهای تو

مرده است

...

چه غمگین

هنوز می‌توان از مرگ نوشت و اشک نریخت

...

پشت پنجره

به انتظار کسی نشسته‌ای؟

کمی رو برگردان

بگذار دیوار تماشایت کند

و نقش چشمانت را

بر پیکر قابی خالی نقاشی کند

قاب با نگاه تو زنده است

اما دیوار پس از پایان این نقاشی می‌میرد

...

چه غمگین

هنوز می‌توان از مرگ نوشت و اشک نریخت

بگذار نگاهت کنم

بگذار نگاهت کنم

هر شب از چشمان مهربان تو

انگور می‌چینم

و غرق می‌شوم

در شراب نگاهت

بگذار نگاهت کنم

...

بگذار مثل دیوانه‌ای رها شده

دربند زنجیر نگاه تو باشم

بگذار گلدان کوچک احساسم را

در باغ دلت رها کنم

بگذار نگاهت کنم

...

دلم گرفته است

دلم به اندازه‌ی تمام ستارگان

تمام ابرها

باران‌های بهار

و

تمام دانه‌های برف زمستانی

گرفته است

بگذار نگاهت کنم

...

آرام مهربان من
بگذار نگاهت کنم

 

تمام دفتر‌هایم به‌خاطر تو ورق خورده‌اند

تمام دفتر‌هایم به‌خاطر تو ورق خورده‌اند

دوستت دارم مهربانم

دلم

آغوش تو را می‌طلبد

...

این چند سطر را نوشتم

که بدانی

ثانیه‌ها

هر لحظه‌ای که می‌گذرد

پر از یاد توست

و

پر از واج‌های با شکوهی که تو را زمزمه می‌کنند...

بگذریم از اینکه

یاس‌های باغچه به یاد تو می‌شکفند

ابرهای کوچک بهار به یاد تو در آسمان می‌رقصند

شمعدانی‌ها برای تو عطرآگین‌ کرده‌اند هوا را

چلچله‌ها برای تو سرود عشق سر داده‌اند

دشت‌های پر از شقایق پر از شوق عشق توست

و

...

تنها بهانه‌ی زنده بودن من تویی

و

بگذریم از اینکه

تمام دفتر‌هایم به‌خاطر تو ورق خورده‌اند

...

من ماه را برای تو نقاشی می‌کنم

برای تو می‌خوانم

برای تو می‌رقصم

برای تو می‌مانم 

و

برای تو می‌میرم

بی‌تو...

بی‌تو...

بی‌تو

نفس‌هایم خسته است

و

ذهنم

پر از مسیری که به بیراهه می‌رسد

بی‌تو 

قلبم بن‌بستی است که انتهایش را به آتش کشیده‌اند

و

هواسم 

به ناجی مهربانی پرت می‌شود

بی‌تو

نه سجده می‌کنم

نه شکر

و نه ...

بی‌تو

برزخی هستم که نمی‌دانم آغازم از کجا بود و انتهایم کجاست!

بی‌تو

می‌مانم بر سر دوراهی سرنوشت

بمانم؟

بروم؟

چه فرقی می‌کند بی‌تو!

بی‌تو

روزی هزار بار می‌میرم

و شب‌ها با کابوس‌های نیمه‌تمام از ارتفاعی پست پرت می‌شوم به زندگی

و درد می‌گیرد عضلات خسته‌ی ذهنم

بی‌تو

چشمانم از اشک همیشه چراغانی است

اما چراغ‌های کوچک اشکم خاموش و بی‌فروغ است

بی‌تو

من و باران بسیار تنهاییم

و برای رسیدن به تو دعا می‌کنیم

که اگر بهار

اگر بهار تمام شود و تو نیایی

بی‌تو

من و باران خشک می‌شویم در ازدحام تابش خورشید

بی‌تو

می‌روم تا تنهایی

تا خاموشی

تا سردی

بی‌تو

نه نمی‌توانم بنویسم بی‌تو...

بگذار باران صدایت کنم

بگذار باران صدایت کنم

ماه من بیا

باران مهربانم

نازنینم

غنچه‌ی کوچکم

فرشته‌ی رهایی

بیا

بیا که بی‌تو تنهایم

و قلبم در انتظار شبیخون حجم کوچک توست

آغوش سردم حضور گرم تو را می‌طلبد

و خانه‌ی بی‌روحم

روح سبزت را

بیا

گل آفتابگردانم

رو برگردان

تا ببینم صورت چون ماهت را

بیا

بگذار باران صدایت کنم

تو طراوت زندگی من باش

بگذار بهار صدایت کنم

تو نور زندگی من باش

بگذار تابان صدایت کنم

ماه قشنگم من

بیا

حال دلم طور دیگری‌ شده

جای خالی تو بیشتر از هر زمانی خالی است

بیا

من تا طلوع دوباره‌ی خورشید

به تو خیره می‌مانم

و با فروغ چشمانم مراقبت هستم

دلم برایت شور می‌زند

برای گلبرگ‌هایت

برای برگ‌هایت

برای ...

بیا

عطر تنت میان گندم‌زار...

عطر تنت میان گندم‌زار...

همه چیز از تو آغاز شد
از نامه‌هایت
از واژه‌هایی که بی‌پروا بر تن کاغذ می‌نشست
از حرف‌هایت
درددل‌ کردن‌هایت
و ترانه‌هایی که گاهی برایم می‌سرودی
***
همه چیز از تو آغاز شد
از عطر تنت که میان گندم‌زار می‌پیچید
و باد
که قاصدک‌ها را از سوی تو می‌فرستاد
تا پیام محبت تو را برایم به ارمغان بیاورند
***
همه چیز با تو تمام می‌شود

از این سکوت تلخ

از رفتن بی‌خداحافظی

و غمی که بر دلم نشانده‌ای

***

شاید
این آخرین حرف‌های من باشد
من
به‌زودی تمام می‌شود
نه
من نه
ما به‌زودی تمام می‌شویم
و تمام حرف‌های میان ما
رفته‌رفته آب می‌شود
مثل برف‌های آخرین زمستان
من
تو
و تمام دل‌نوشته‌ها
***

 

دعا می‌کنم که بیایی...

دعا می‌کنم که بیایی...

تنم داغه

تب دارم انگار

سرم گیج می‌ره

انقدر که به در و دیوار خاطره می‌خورم

اتاق تاریکه

حال خوبی نیست

بین من و تو فقط چند هفته فاصله مونده

ولی

انگار داری از من دور می‌شی

باد

یه‌جوری می‌وزه که انگار می‌خواد همه چیز رو با خودش ببره

من رو

تو رو

و تمام رویاهایی که ساخته بودم 

به گوشه‌ای از اتاق خیره شدم که قرار بود جای تو باشه

با یه شوقی که تا حالا نداشتم

با موهات رویا می‌بافتم

و خودم رو گره می‌زدم به حضورت

این بار

اولین باره که خودم رو سپردم به سرنوشت

خودم رو

تو رو

و زندگی رو که قرار بود یه اتفاق مشترک کوچک اما زیبا باشه

اگر قرار باشه نباشی

من هم نمی‌مونم 

من هم می‌رم

نمی‌دونم کجا!

ولی می‌رم

موندن اینجا بدون تو لطفی نداره

من خسته‌تر از اونم که بی‌تو طاقت بیارم

حالم خوب نیست

خیلی وقته خوب نیستم

هر شب کابوس می‌بینم

ولی دیشب خوابم تعبیر خوبی داشت

دعا می‌کنم

برای تپش‌های قلب کوچکت هر شب دعا می‌کنم

برای اینکه خوشبخت باشی

شاد باشی

و جایی زندگی کنی که همیشه هوا خوب باشه

و گنجشک‌ها کنار پنجره‌های باز آشیونه بسازند

برای اومدنت دعا می‌کنم

دعا می‌کنم که بیایی

تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک ...

تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک ...

تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک ...

این صدای ساعت دیواری پیر روی دیوار است که بی‌رحمانه گذر عمر مرا نشان می‌دهد.

امروز صبح در مسیر همیشگی، پیرزنی را دیدم که کنار همسر پیرش ایستاده بود. پیرمرد یک عصا در دست داشت و پیرزن در هر دستش یک عصای چوبی بود!
این یعنی چه؟
یعنی رنج‌هایش به توان دو؟
یعنی دردهایش به توان دو؟
یعنی؟؟؟
تصویر تلخی بود از گذر زمان و مرا به فکر فرو برد.

...

تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک ...

این صدای ساعت دیواری پیر روی دیوار است که بی‌رحمانه گذر عمر مرا نشان می‌دهد.

هر شب رویاهایم را به دست باد می‌دهم. همان بادی که از مشرق می‌آید و به مغرب می‌رود. همان بادهای خنک بهاری.
کاش رویاهایم قاصدک‌هایی خوشبختی بودند. کاش برایشان نقشه‌ای می‌کشیدم و به دستشان می‌دادم تا مسیر خوشبختی را پیدا کنند.
کاش سرنوشت چیز دیگری برایشان رقم می‌زد و سهمشان نابودی نبود.
...

تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک تیک تاک ...

این صدای ساعت دیواری پیر روی دیوار است که بی‌رحمانه گذر عمر مرا نشان می‌دهد. 

تمام دفترهایم به‌خاطر تو ورق خورده‌اند...

در این تاریکی شب که سوسوی چراغی همدم و مونسم گشته است؛ از تو می‌نویسم، از تو که حدیث سکوت را در دلم به ترانه‌ای مبدل ساختی...

...
می‌آیی
می‌مانی
می‌روی
نمی‌آیی
این فعل‌ها را
هرجور که صرف کنم،
تو مرد ماندن برای همیشه نیستی
چه در آمدن
چه در رفتن
چه در نیامدن!
دلتنگی امان‌ام را بریده
زندگی هیچوقت با من مهربان نبوده
هنوز هم
تا خرخره
خون دل می‌خورم
می‌مانم
می‌سوزم
می‌سازم
اما روزی که بتوانم بروم،
دیگر برنمی‌گردم.
منشور چشم‌هایت را
با احتیاط بر پوست‌ام بتابان
من رنگین ‌کمانی از احساسات زنانه‌ام!
من اردی‌بهشت پر گلی هستم،
که به اشتباه
در روز اول مرداد شکفته‌ام
هرچقدر هم که بندباز ماهری باشم،
یک روز ناگزیر زمین می‌خورم
کاش پیش پاهای تو نیفتم!
این قصه را هرجور که بنویسم،
آخرش سوختن است! سوختن زندگی‌مان
دلتنگی امان‌ام را بریده
از زور بی‌کسی با تو حرف می‌زنم.
اشتباه احمقانه‌ی من این است؛
همیشه توی آدم‌ها
دنبال یار می‌گردم
تنها ماندن برایم سخت است
ای وای تا صبح
عقربه باز هم باید مسیر همیشگی را پیاده روی کند
کاش زودتر شب تمام شود
من طاقت تاریکی هم ندارم ....
چرا امشب انقدر بی‌ستاره است!!!
...